sınır

ahşap kemikleri bilenmekten alev almış
her tokalaşmanın usturalar misali
delirmenin ipek hattında
şükür rabbime ellerim önümde.

al bak
tanrım
al bunları
bunlar can
oluk oluk kanatlarımdan akan

her parçanın tesiri
şu sıralar, şu sıralar
kaçmak en büyük meşgalem

sınırı sanrılarcasına sezimlerdik
sen sadece parmak hareketlerinin yokluğusun

çevri alêmi korkutmanın sadist tadı sanırım
damağımı delen iltihablar kuşanmışlık değil.

29032016.0026

üçün biri

o gün üç ağaç geçtim
tam olarak üç tanesi bana gücendi
kediyeydi gücenme,
yanımda kedi yok diye

umarım anlarlar diyen gaipten bir ses vardı
birde açık bırakılan ışıklara gecenin dördünde.
elim ağladı
ağaçlara bel bağladı.
o yüzden ağladı.

sevgili, şarap, müzik,
üçünden biri yoktu o gün.
kana bulanmış üç bel bağlama
üç adet reddediliş doğa anadan
acıyla dirilip yaşadığımı hissettiren yumruklar,
üçünden sadece ikincisi yardı elimi

ışığa hiç kızmamıştım bu denli
içerde misin bilmem.
ben içerdeyim,
zulüflerden yapılmış bir zındanın tam içerisindeyim.

bir nur içerisinde bin hatıra
safi bir kedinin yalnızlığına
üç ağacın canını yaktım o gün.

şimdi kanamayan o yaraya dokundukça, üçün birini hatırlıyorum.

06.mart.2016 23.21

2. düşüş

21 mart henüz gelmemiş
ve çiçekli diyar gökten düşmemiş
bir 0 ve 1 beklemenin özlemi içerisinde.

ıslanıp alkol yağmurlarında,
asitleri reddettik yağmur dahi de olsa.
belki kitin o kadar da yumuşak değildir bu sefer.
ama kitin kitindir, güzel koktuğu sürece.

suret-ül zat bu defa pençelerinde yürümüyor,
yürüse bile yorulmuyor.
sarmaşıklarıyla tutsa bile toprak,
akarsu yatakları tanıdık bile olsa, olmuyor,

o pöti kareleri her gördüğümde vücudumda bir şeyler artıyor.
özür mektuplarını herhangi bir kimyasala bağımlayamıyorum.
ama oda aşikar ki,
kütle yine atıyor.

05.mart.2016 01.47