Pınarların kıyameti gözlerimde doğuyor.
Elin tek çaresi yumruk.
Üstelik hareket dahi etmiyor artık o iki adacık.
Adamlar vuruluyor, intihar ediyor
Sol yanına herkesin ulaşabileceği vücudlarda.
Bir bütün olarak hüzün;
Mutluluk yansıması, deniz suyuyla yıkanan ağırlaşmış güllelere.
Çuvallarıda salmış kendini,
İşlemekten her anı günün.
Yalnızlık hüznü kadar yoğun bi duyguyu yenen umudu,
Yarı yolda nadasa bırakmak işten bile değil.
Hadi diyelim gerek.
Kızları da geçtim.
Hep boşta mı gerek?
Dostlarca da kalbimin boş konakları?
29.temmuz.2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder